Η μητρότητα τον πρώτο χρόνο

Τα θέματα που απασχολούν τη μητέρα ενός νεογέννητου παιδιού περιλαμβάνουν: 

1. Παιδική ανάπτυξη και εξέλιξη - είναι σε θέση να φροντίσει το παιδί;
2. Αμοιβαιότητα - είναι σε θέση να εμπλακεί σε μια συναισθηματική σχέση με το παιδί της και αυτή η δέσμευση να επιτρέπει στο παιδί να αναπτυχθεί όπως επιθυμεί / αναμένεται;
3. Υποστηρικτικό περιβάλλον - θα γνωρίζουν οι γονείς / σύντροφοι / οικογένεια πώς να σχηματίσουν / ενεργοποιήσουν το απαραίτητο σύστημα υποστήριξης;
4. Αναδιοργάνωση ταυτότητας - θα μπορέσει η μητέρα ή ο πατέρας να "αλλάξει "τη δική της ταυτότητα για να επιτρέψει και να διευκολύνει αυτές τις λειτουργίες;

Κάθε θεματική αποτελείται από ιδέες, επιθυμίες, φόβους, αναμνήσεις και κίνητρα που καθορίζουν ή επηρεάζουν τα μητρικά συναισθήματα, τις ενέργειες, τις ερμηνείες, τις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας και άλλες μορφές συμπεριφοράς μας.

Η ενασχόληση και το άγχος της μητρότητας δεν είναι καθολική, ούτε έμφυτη. Ως μια προσωρινή ψυχολογική αναδιοργάνωση, μπορεί να διαρκέσει μήνες, μερικές φορές χρόνια, και έχει ως στόχο να παρέχει το καλύτερο περιβάλλον (βάση) για το νέο μέλος της οικογένειας. Υπάρχει αναμφισβήτητα μια ψυχοβιολογική και ορμονική βάση για την εμφάνιση αυτής της αναδιοργάνωσης, αλλά φαίνεται ότι οι κοινωνικο-πολιτισμικοί παράγοντες μπορούν να διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο στο πώς θα εκδηλωθεί και πώς θα οριστεί ο ρόλος της μητέρας. Επίσης, μια μητέρα μπορεί να είναι σε θέση να αναπτύξει, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, μια τέτοια ψυχολογική προσαρμογή .

Προκειμένου μια μητέρα να δημιουργήσει ένα κατάλληλο και υποστηρικτικό περιβάλλον (φωλιά) για την ανάπτυξη του παιδιού, πρέπει να αισθάνεται επαρκώς υποστηριζόμενη, πολύτιμη, σεβαστή, να αισθάνεται ότι ανήκει σε μια νέα ομάδα μητέρων, να αισθάνεται ικανή για αυτό το νέο ρόλο και να έχει εμπιστοσύνη στον σύντροφό της ή στους άλλους ανθρώπους γύρω της.

Ιστορικά, παραδοσιακά, η μήτρα(φωλιά) κάποτε αποτελούνταν από μια ευρύτερη "οικογένεια" με έμπειρες γυναίκες που βοηθούσαν τη νέα μητέρα και το μικρό παιδί της. Σήμερα, η δομή της υποστηρικτικής "φωλιάς" είναι διαφορετική - ο ρόλος του πατέρα είναι πιο ουσιαστικός και ο ρόλος της ευρείας οικογένειας υποβαθμίζεται.

Η περίοδος της εγκυμοσύνη συνεχίζεται με τη γέννηση ενός παιδιού - ξυπνά μνήμες από την παιδική ηλικία, τη σχέση με τη μητέρα μας και πυροδοτεί την επιθυμία για αναδιοργάνωση (ωρίμανση) αυτής της σχέσης. Η συμμετοχή σε ομάδες ή και σε σχολές γονέων που μπορείτε να συμμετέχετε κυρίως από το δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης συμβάλλει στην επίτευξη της καλύτερης δυνατής προσαρμογής.