Test i dëgjimit të të porsalindurve

Dëmtimi i dëgjimit është një nga anomalitë më të zakonshme të lindura. Dëmtimi i rëndë i dëgjimit prek 1 në 1000 foshnje të porsalindura, shumë prej të cilëve nuk kanë faktorë rreziku ose simptoma në lindje.

Si kryhet një test dëgjimi?

Metoda më e përdorur për ekzaminimin e dëgjimit të një të porsalinduri është TEOAE (emetim kalimtar otoakustik). Eshtë e thjeshtë dhe e besueshme, pa dhimbje ose shqetësim për foshnjën, dhe zgjat për disa minuta. Ajo kryhet duke vendosur një majë të butë tek veshi, në kanalin e jashtëm të veshit të foshnjës dhe regjistrimin e sinjalit në pajisje.

Trajtimi i fëmijëve me dëmtim të dëgjimit duhet të fillojë sa më shpejt që të jetë e mundur, sepse siguron rezultate të shkëlqyera në aftësitë e të folurit dhe gjuhës. Rekomandohet kryerja e testimit deri në fund të muajit të parë, diagnostikimi i plotë deri në fund të muajit të tretë dhe fillimi i rehabilitimit deri në muajin e 6 -të.

Për arsye praktike, pothuajse kudo, testimi i dëgjimit kryhet në spitalin ku lind foshnja.

Nëse fëmija nuk e kalon testin në maternitet, a do të thotë kjo se ai/ajo ka një dëmtim të dëgjimit?

Jo, nuk ka! Prania e lëngut amniotik ose verniksit në kanalin e jashtëm të veshit, zhurmat në dhomë, të qarat e foshnjës, madje edhe zhurmat e bëra nga foshnja që thith ose merr frymë nëse hunda e tij/saj është e bllokuar ndërhyjnë në test. Nëse i porsalinduri nuk e kalon testin fillestar, ai përsëritet pas disa javësh (ritestimi). Eshtë më praktike që prindërit të bëjnë ritestin në maternitetin ku ka lindur foshnja. Nëse foshnja nuk e kalon ritestimin, ai/ajo referohet për ekzaminim të mëtejshëm nga një audiolog. TEOAE është një metodë e ekzaminimit, që do të thotë se nuk përdoret për të bërë një diagnozë, por për të zbuluar fëmijët që kanë nevojë për ekzaminim shtesë.

Testimi i dëgjimit në maternitet nuk është i mjaftueshëm për të gjithë fëmijët. Disa fëmijë kanë nevojë për monitorim dhe testim të mëtejshëm të dëgjimit edhe pse kanë kaluar testin në maternitet. Këta janë fëmijë në rrezik të dëmtimit të dëgjimit: foshnja të lindura parakohe, fëmijë me asfiksi të rëndë në lindje, me anomali të tjera të lindura, fëmijë që janë shëruar nga meningjiti bakterial, fëmijë nga familje me shurdhim trashëgues, etj.

Ekzaminimi në maternitet zbulon vetëm fëmijët me dëmtim të dëgjimit në lindje. Në disa fëmijë, dëmtimi shfaqet më vonë, ose është i butë. Përkundër kalimit të testit në maternitet, është ende e nevojshme të monitorohet se si fëmija reagon ndaj tingujve, zhvillimi i të folurit dhe sjellja e tij/saj dhe të kontaktoni një mjek sa më shpejt të jetë e mundur nëse dyshoni se fëmija nuk dëgjon. Nëse ka shurdhim të trashëguar në familje, humbja e dëgjimit gjithashtu mund të shfaqet më vonë dhe këta fëmijë duhet të jenë nën mbikëqyrjen e një audiologu.

Pse është e rëndësishme të zbuloni dëmtimin e dëgjimit në kohë

Eshtë shumë e rëndësishme të njihet dëmtimi i dëgjimit sa më herët që të jetë e mundur, në mënyrë që të shmanget vonesa në zhvillimin e të folurit dhe komunikimit. Rregulli 1-3-6 nënkupton që shqyrtimi i dëgjimit duhet të kryhet në muajin e parë të jetës, ekzaminimi dhe diagnoza e një fëmije që nuk e ka kaluar testin duhet të përfundojë deri në muajin e 3-të dhe rehabilitimi i funksionit të dëgjimit duhet të fillojë deri në muajin e 6-të të jetës jo më vonë. Kjo siguron që fëmija të zhvillojë plotësisht aftësitë gjuhësore dhe të folurit, dhe kështu do të realizojë potencialet e tij/saj të plota.  Rehabilitimi i dëgjimit kryhet nga një ekip audiologjie, me përfshirjen e profesionistëve të tjerë sipas nevojës. Nëse fëmija ka dëmtime të rënda bilaterale, ndonjëherë aparati i dëgjimit nuk është i mjaftueshëm dhe problemi zgjidhet me sukses duke instaluar një implant koklear.