Піядэрміт

Прычыны піядэрміту

Піядэрміт — гнойнае паражэнне скуры, калі бактэрыі (як правіла, Staphylococcus aureus або Streptococcus group A) трапляюць на пашкоджаныя ўчасткі, драпіну або ранку на скуры дзіцяці. Паколькі скура пашкоджана, яна не можа служыць бар’ерам для засцярогі ад бактэрый.

Бактэрыі распаўсюджваюцца, калі іншыя часткі цела судакранаюцца з язвамі, што прыводзіць да пашкоджання вялікіх участкаў цела.

Піядэрміт — вельмі заразнае захворванне. Успышкі гэтай інфекцыі ў школах і дзіцячых садах — звычайная з’ява.

Існуе мноства відаў піядэрміту. Ён часта ўзнікае разам з іншымі скурнымі праблемамі, такімі як экзэма, імпетыга, кароста, укусы насякомых або ветраная воспа.

Выпадкі піядэрміту часцей рэгіструюцца ў цёплыя месяцы года.

Сімптомы піядэрміту

На ранніх стадыях піядэрміту ўсё, што можна заўважыць, — гэта плоскія чырвоныя кропкі або маленькія пухіры, якія з'яўляюцца на любой частцы цела дзіцяці. Такія кропкі асабліва часта ўзнікаюць на ўсім твары (асабліва вакол рота і носа), на руках і нагах.

Затым элементы сыпу запаўняюцца змесцівам жоўтага ці зялёнага колеру, лопаюцца і пакрываюцца скарынкай. Бактэрыі ў вялікай колькасці знаходзяцца ў вадкасці і скарынках язвачак. Пры адсутнасці своечасовага адэкватнага лячэння працэс распаўсюджваецца — можа павялічыцца памер язваў і іх колькасць. Піядэрміт можа суправаджацца свербам і выклікаць балючыя адчуванні.

Калі трэба звяртацца да педыятра пры сімптомах піядэрміту

Калі вы падазраяце, што ў дзіцяці піядэрміт, трэба звярнуцца да ўрача пры наступных сімптомах:

• наяўнасць на скуры язвачак, акружаных пачырваненнем;
• наяўнасць язвачак, якія пакрыты скарынкай або мокнуць, асабліва калі яны павялічваюцца ў памерах або іх становіцца больш;
• пагаршэнне агульнага самаадчування, павышэнне тэмпературы цела.

Дыягностыка піядэрміту

Часцей за ўсё не патрабуецца правядзення ніякіх дыягнастычных даследаванняў, педыятр зможа вызначыць інфекцыю, агледзеўшы скуру дзіцяці. У некаторых выпадках ён можа ўзяць мазок з заражаных язвачак і адправіць яго на пасеў, каб удакладніць, якія менавіта бактэрыі выклікалі заражэнне і які антыбіётык выбраць для лячэння.

Лячэнне піядэрміту

Калі язвачкі маленькія і не ператвараюцца ў пухіры, нанясіце на іх крэм з антысептычным дзеяннем, а таксама асабліва старанна сачыце за гігіенай скуры і мыйце рукі. Гэта прадухіліць распаўсюджванне язвачак і будзе спрыяць іх загойванню.

Але ў большасці выпадкаў пры піядэрміце патрабуецца антыбактэрыяльная тэрапія — мясцовае прымяненне мазі з антыбіётыкам, антыбіётык для пераральнага ўжывання (у таблетках або ў вадкай форме).

У прамежках паміж нанясеннямі мазі на пашкоджаныя ўчасткі акуратна прамывайце скуру дзіцяці з мылам ці антыбактэрыяльным растворам, а затым выцірайце насуха чыстым ручніком.

Каб выдаліць скарыначкі са скуры дзіцяці, размякчыце іх (гэтаму спрыяе прыняцце ванны на працягу 20–30 хвілін), а затым акуратна пратрыце скуру ​​чыстым ручніком.

Прафілактыка піядэрміту

Працэс можа хутка распаўсюдзіцца на розныя ўчасткі цела, гэтаму асабліва спрыяе сверб. Варта растлумачыць гэта дзіцяці і папрасіць не чухаць язвачкі на целе.

Таксама неабходна сачыць за асабістай гігіенай дзіцяці — коратка абстрыгаць пазногці, часта мыць рукі з мылам на працягу ўсяго перыяду захворвання. На ўсе мокрыя язвачкі варта накладваць воданепранікальную павязку.

Піядэрміт вельмі заразны. Калі ў дзіцяці піядэрміт, неабходна абмежаваць наведванне ім дзіцячай дашкольнай установы або школы. Пасля пачатку прыёму антыбіётыку варта ўстрымацца ад наведвання дзіцячага калектыву не менш як на 24 гадзіны.