Вяровачны тэлефон

Што спатрэбіцца: папяровыя кубачкі, вяровачка ці шнур (даўжынёй ад 10 да 15 м).

У чым заключаецца гульня. З дапамогай алоўка або шыла акуратна зрабіце адтуліну ў дне папяровых кубачкаў. Затым працягніце праз адтуліны канцы шнура і завяжыце на кожным вузел, каб шнур не мог выслізнуць з кубачка. Вяровачны тэлефон гатовы!

Надышоў час яго праверыць. Няхай двое дзяцей возьмуць па кубачку і разыдуцца ў бакі, каб шнур паміж імі быў туга нацягнуты. Затым адно дзіця будзе гаварыць у свой кубачак, а іншае паднясе свой кубачак да вуха. Чуваць? Няхай мяняюцца і па чарзе нехта гаворыць, нехта слухае.

Растлумачце дзецям прынцып працы: калі яны гавораць у кубачак, то ўтвараюць хвалі, ад якіх сценкі кубачка вібрыруюць. Гэтыя ваганні перадаюцца па шнуры іншаму кубачку, дзе яны пераўтвараюцца зноў у гукавыя хвалі — таму дзеці чуюць адзін аднаго.

Чалавек па імені Аляксандр Грэм Бэл сканструяваў першы тэлефон у 1876 годзе. Першымі словамі, сказанымі ім у тэлефон, былі: «Ватсан, падыдзіце сюды, вы мне патрэбны!».

Чым карысная гульня. Гэты творчы занятак — цікавы спосаб растлумачыць дзецям, што такое гук. Дзеці засвояць паняцце гукавых хваляў і даведаюцца, як з дапамогай самых простых матэрыялаў можна зрабіць так, каб цябе чулі на адлегласці.