Барои чӣ дар мавриди тоза кардани гӯши кӯдак эҳтиёт намудан лозим аст

Дар тифлони навзод ҳамеша дар шунавоии берунӣ миқдори ками моддаҳои бегона (моеъи амниотикӣ) мавҷуд мебошанд, ки онҳоро баровардан лозим нест. Сулфури гӯш дар тифлон ранги зард дорад ва онро тоза кардан шарт нест, зеро он вазифаи худро иҷро мекунад (пӯсти гӯшро намнок мекунад ва дар айни замон гард ва чангро нигоҳ дошта, инчунин моддаҳои зарурии зиддибактериявӣ дорад). Пас аз оббозӣ даровардани кӯдак доим гигенаи гӯшҳояшро ба воситаи тоза кардани қисми берунии он, бо матоъи пахтагӣ нигоҳ доред. Аз истифодаи тампонҳои пахтагӣ худдорӣ кунед, зеро онҳо метавонанд ба гӯш зарар расонанд ё ба сироятнокшавӣ оварда расонанд. Ҳар бегоҳ минтақаи паси гӯшро бо пахтаи дар оби гарм таркардашуда пок кунед, зеро ҳангоми синамаконӣ шир аз пушти гӯш мерезад.

Агар Шумо бинед, ки дар гӯши кӯдакатон сулфури зиёди гӯш ҷамъ мешавад, ба табиби оилавӣ муроҷиат кунед.