Кӯдак хоҳиш мекунад: чӣ бояд кард?

Ба фарзандатон фаҳмонед, ки Шумо аз ӯ чӣ гуна рафторро интизор ҳастед. Кӯдаки худро дар мавриди рафтори хуб карданаш ситоиш кунед, то ӯ Шуморо бо дархостҳои худ камтар хашмгин кунад. Агар фарзандатон ҳангоми харид кардан дар мағоза Шуморо озор диҳад, кӯшиш кунед, ки ором бошед. Ботартибона муносибат намоед ва агар Шумо аллакай не гуфта бошед, ақидаи худро тағйир надиҳед.
Чаро кӯдакон бо хоҳишҳо муроҷиат мекунанд

Аз нигоҳи фарзанди Шумо дунё пур аз чизҳои ҷолиб аст. Дар марказҳои савдо ашёҳо бештар дар мадди назари кӯдак қарор доранд - ин як ҳилаест, ки ба рафтори кӯдак таъсир мерасонад. Тарзи муайяни намоиши молҳо, аз ҷумла бозичаҳо ё ғизои носолим, таваҷҷӯҳи кӯдакро ба худ ҷалб мекунад ва ӯро водор мекунад, ки аз Шумо харидани онро дархост кунад. Барои кӯдакон фаҳмонидан душвор аст, ки баъзе ашёҳои зебову ҷилодор ё тӯҳфаҳо ҳеҷ фоидае надоранд.

Ҳамаи ин метавонад ба он оварда расонад, ки кӯдак хашмгин шавад: "Оё ба ман хурусқанд мехаред?", "Ман бозича мехоҳам!", "Лутфан, илтимос, хоҳиш мекунам!"

Безорӣ хаста мекунад ва чунин рафтори кӯдак метавонад Шуморо ҳатто дар ҳолати ногувор қарор диҳад, масалан, пурсед: «Чаро мо ин бозичаро харида наметавонем?». Вақте, Шумо медонед, ки таслим шудан ба кӯдак боиси қаноатмандии фаврӣ мешавад ва Шумо аз хоҳишҳои дилгиркунанда, нолиш ва ғашён раҳо хоҳед ёфт, рад кардан душвор аст.

Аммо агар Шумо таслим шавед, кӯдак мефаҳмад, ки чунин рафтор таъсир мекунад ва ӯ Шуморо бо дархостҳо таҳқир мекунад.

Дархости ягон чиз - на ҳама вақт маънои озор доданро дорад. Ҷавоби Шумо ба дархостҳои фарзандатон барои ӯ дарси хубест, зеро ӯ таъсири дуҷониба, гуфтушунид кардан ва муошират карданро ёд мегирад.

Чӣ тавр рафтори озордиҳандаи кӯдакро кам кардан мумкин аст

Агар фарзандатон Шуморо барои хариди ягон чиз маҷбур кунад, маслиҳатҳои зеринро иҷро кунед:

  • Пеш аз он ки ба харид равед, қоидаҳои асосиро тартиб диҳед. Бо фарзанди худ сӯҳбат карда фаҳмонед, ки дар мавриди харид кардан Шумо аз ӯ чиро интизор ҳастед ва дар мавриди рафторҳои номуносиби ӯ чӣ гуна ҷавоб медиҳед.
  • Кӯдакро барои рафтори хубаш дар мағоза таъриф кунед. Ба ӯ диққати бештари мусбат диҳед - ба шарофати ин, кӯдак мефаҳмад, ки Шумо рафтори хуби ӯро пайхас кардаед. Масалан: "Ман дар ҳақиқат фахр мекунам, ки ту ба ман дар раванди харид кардан кӯмак расондӣ ва чизеро ки мо харида наметавонем, напурсидӣ."
  • Барои рафтори хуб ба фарзандатон мукофот пешниҳод кунед. Масалан: "Агар ту аз ман хоҳиш накунӣ, ки ба ту мошинчаи дигар харам, мо дар роҳ ба сӯи хона дар боғ бозӣ мекунем."
  • Якҷоя бо оилаатон дар бораи он чизе, ки мехаред, қарор қабул кунед. Пас Шумо метавонед ҳангоми харид кардан ба фарзандонатон ин қарорҳоро хотиррасон кунед. Масалан: «Дар хотир дор, ки мо тасмим гирифтем, то як муддат нӯшокиҳои ширини газдор харидорӣ накунем? Бо ин роҳ мо дандонҳои худро эҳтиёт мекунем.”
Чӣ гуна бо хоҳишҳои қатъӣ мубориза бурдан мумкин аст

Агар фарзанди Шумо хоҳиш кунад ё маҷбур кунад, ки Шумо чизеро харед, метавонед инҳоро қоидаҳоро истифода баред:

  • Ба фарзандатон қоидаҳои асосии муҳокимакардаатонро хотиррасон кунед.
  • Ба фарзандатон хабар диҳед, ки то вақти дигар накардани рафтораш Шумо ба дархостҳои ӯ ҷавоб намедиҳед. Масалан, Шумо метавонед бигӯед, ки "Амин, лутфан оҳанги гап задани худро дигар кун" ё "Фикр кун, ки чӣ гуна ин саволро медиҳӣ".
  • Вақте ки Шумо не мегӯед, пайгирона амал намуда ба қарори худ устувор бошед. Имтиёзҳо аз ҷониби Шумо рафтори кӯдакро дастгирӣ мекунад ва метавонад онро бадтар кунад. Агар Шумо не гуфта баъд таслим шавед, фарзанди Шумо мефаҳмад, ки якравӣ кардан ва нола кардан метавонад таъсир кунад.
  • Агар Шуморо хоҳиши ӯро рад кунед, ноумедии фарзандатонро эътироф кунед. Масалан: "Ман мебинам, ки ту дар ҳақиқат ин кулчақандро мехостӣ. Аммо барои имрӯз тӯҳфаҳо кифоя ҳастанд." Ин сӯҳбатҳо - ҳамдардӣ мебошанд ва ба Шумову фарзандатон барои омӯхтани гуфтушунид кӯмак мекунанд.
  • Пас аз не гуфтан кӯдаки худро ба ягон кори дигар ҷалб кунед. Масалан: «Ба мо помидор лозим аст. Метавонӣ ба ман дар ёфтани он кӯмак расонӣ?"
Дар мавриди ягон хоҳиш доштани кӯдакатон кӯшиш намоед, ки оромиро нигоҳ доред

Хоҳиши барзиёд метавонад рӯҳафтода ва озурда кунад. Агар Шумо эҳсос кунед, ки асабӣ шуда истодаед, ин амалҳоро иҷро кунед:

  1. Бозистед
  2. То 10 ҳисоб кунед
  3. Баъд ба кӯдак ҷавоб диҳед

Ин 10 сонияи иловагӣ аксар вақт барои ором шудани Шумо кифоя аст.

Вақте ки фарзанди Шумо дар ҷойи ҷамъиятӣ ба Шумо дод мезанад ва рафтори ӯ ҳаяҷоновар мешавад, ин барои Шумо дардовар аст. Танҳо барои он, ки шахсони бегона ба Шумо таваҷҷӯҳ зоҳир мекунанд, ба эҳсосот дода шуда, ба кӯдак таслим нашавед. Ором бошед ва атрофиёнро фаромӯш кунед.