Синамаконӣ: ҳамсар чӣ гуна кӯмак карда метавонад
Чаро ҳамсарон бояд модарони синамаконро дастгирӣ кунанд
Синамаконӣ равандест, ки кори дастаҷамъӣ низ ҷой дорад.
Вақте ки ҳамсари шумо синамакониро ба танзим меорад, дониш, таваҷҷӯҳи ҳақиқӣ ва дастгирии шумо муҳим аст. Агар вай ҳангоми синамаконӣ душворӣ дошта бошад, шумо метавонед ӯро рӯҳбаланд кунед ва барои бартараф намудани онҳо ба ӯ кӯмак расонед. Ин ба ӯ имкон медиҳад, ки синамакониро идома диҳад.
Дар аввал чӣ бояд кард: маълумотро оиди синамаконӣ аз худ кунед
Яке аз корҳои муфидтарине, ки шумо метавонед анҷом диҳед, омӯхтани манфиатҳои синамаконӣ ва раванди он. Бо ин восита, шумо ба ҳамсари худ барои дар хотир нигоҳ доштани чизҳои муҳим кӯмак мерасонед, инчунин метавонед мушкилоти синамакониро муайян кунед ва онҳоро сари вақт бартараф намоед.
Муҳимтарин чиз оиди синамаконӣ:
- Шири модар барои кӯдак ғизои табиӣ ва солим аст. Он кӯдакро аз сироят ва бемориҳо муҳофизат менамояд ва хатари баъзе бемориҳои модарро низ коҳиш медиҳад. Илова бар ин, шири сина як роҳи ройгон ва қулай барои ғизо додани кӯдаки шумост.
- Синамконӣ метавонад дурудароз бошад. Барои модарони ҷавон, ҳар як синамаконӣ метавонад аз 10 дақиқа то як соат ё ҳатто бештар вақтро гирад. Аксарияти кӯдакони навзод дар як рӯз 8-12 маротиба мемаканд.
- Барои ба роҳ мондани синамаконӣ вақт ва ғайрат лозим аст. Асосаш он аст, ки кӯдакро ба сина дуруст гузоред (то он ки кӯдак пистонро дар даҳони худ дуруст гирад) ва мавқеи дурустро барои маконидан интихоб кунед.
Ҳамсари шумо метавонад ҳангоми синамаконӣ яке аз мушкилоти зеринро дошта бошад:
- кифоя набудани шири сина
- аз ҳад зиёд будани шири сина
- кӯдак синаро рад мекунад ва мегазад
- дард ва сирояти пистонҳо
- мастит ва баста шудани маҷроҳҳои ширгузар
Агар ҳамсари шумо ҳангоми синамаконӣ мушкилӣ дошта бошад, шумо метавонед аз ҳамшираи шафқат ё табиб кӯмак ва маслиҳат гиред.
Чӣ тавр ба кӯдаки ширмак кӯмак кардан мумкин аст
Гарчанде ки шумо сина намедиҳед, роҳҳои зиёде барои кӯмак ва таҳкими робитаи байни шумо мавҷуданд:
- Кӯдаки худро доим бо худ дар оғӯшатон нигоҳ доред. Оғӯшҳои пӯст ба пӯст кӯдаки шуморо ором мекунад ва ба барқарор кардани робитаи зич дар байни шумо кӯмак мекунад.
- Кӯдаки худро оббозӣ доронед ва масҳ кунед. Ин фаъолиятҳо ба ӯ таъсири оромбахш мерасонанд ва имконияти хубе барои барқарор кардани робитаи мустаҳкам бо ӯ фароҳам меоранд.
- Кӯдаки худро ором кунед. Шояд барои шумо нисбат ба модари ширдеҳ осонтар бошад. Вақте ки кӯдак ноором аст ва аз модараш бӯи шир ҳис мекунад, вай синаро ҷустуҷӯ кунад, на балки ором шуданро.
- Пас аз макондан, кӯдаки худро нигоҳ доред, то ки қай кунад (оруқ занад) ва уребчаашро иваз кунед.
Вақте ки кӯдак дар оила пайдо мешавад, дар бораи ниёзҳои худ фаромӯш кардан осон аст. Бо вуҷуди ин, муҳим аст, ки дар бораи худ ғамхорӣ кунед, ғизои солимро истеъмол кунед, дар бораи фаъолияти ҷисмонӣ фаромӯш накунед, ҳангоми имконпазир хоби кофӣ гиред. Ин ба шумо қуввате медиҳад, ки волидони ҷавон ба он ниёз доранд.
Нигоҳубини модари ширдеҳ
Модарони ҷавон ташвиши зиёд доранд. Ин муқаррарӣ аст, ки онҳо нооромӣ, хастагӣ ва нороҳатии ҷисмонӣ, инчунин инчунин нисбати кӯдак ҳаяҷон ҳис менамоянд. Чӣ тавр шумо метавонед кӯмак кунед:
- Фикр кунед, ки чӣ тавр шумо метавонед ба шарики худ ҳангоми ширдиҳӣ кӯмак расонед. Ба ӯ як пиёла об пешниҳод кунед, агар лозим бошад, ба ӯ болини дигар диҳед ва чизҳои парешонкунандаро аз қабили фарзандони калонсол, меҳмонон ё ҳайвоноти хонагӣ дур кунед.
- Кӯдакро барои маконидани шабона ба назди шарики худ ба бистар биёред ва сипас кӯдакро хобонед. Ин кӯмаки бузург хоҳад буд, ҳатто агар шумо ин корро танҳо дар вақти маконидани шабона иҷро кунед.
- Сабр нишон диҳед, агар шарик муносибатҳои маҳрамонаро намехоҳад. Вай танҳо аз ғизодиҳии такрорӣ, бардоштан ва гузоштани кӯдак хаста мешавад.
- Ба шарики худ ташвиқ кунед, ки оби зиёд бинӯшад ва дар хона барои ӯ ғизои солим захира кунед. Синамаконӣ боиси гуруснагӣ ва ташнагӣ мегардад.
- Корҳои иловагии хонаро ба дӯш гиред ва кӯшиш кунед, ки то ҳадди имкон дар хона бошед, то пухтупаз ва ҷомашӯӣ кунед. Агар ба шумо лозим набошад, ки корҳои хонаро иҷро кунед, ба шарики шумо дар бораи онҳо ғамхорӣ кардан лозим нест.
Ба шарики худ бигӯед, ки вай кори хубе мекунад ва шумо ҳама корҳоеро, ки ӯ мекунад ва барои бомуваффақият шир доданаш кардааст, қадр мекунед. Агар сарфи назар аз тамоми кӯшишҳо синамаконӣ ба роҳ монда нашавад, ба мутахассис муроҷиат намоед.
