Sjelljet e foshnjës dhe të fëmijës së vogël që mund t'ju shqetësojnë: ndrojtja

Është mjaft e zakonshme që foshnjat dhe fëmijët e vegjël të jenë të turpshëm. Foshnjat mund të “kapen” për prindërit e tyre, të qajnë në situata të ndryshme shoqërore, të fshihen ose të kthejnë kokën nga njerëzit për ta shmangur qëllimisht kontaktin, ose t’i mbyllin sytë.

Fëmijët e vegjël mund të fshihen pas prindërve të tyre, të shmangin përfshirjen në lojë me bashkëmoshatarët ose të rriturit, të refuzojnë të flasin, kur atyre iu flasin njerëzit e panjohur.

Kryesisht, fëmija ka nevojë për kohë që të “lirohet” teksa kalon kohë me personin ose njihet me situatën në të cilën gjendet. Ndonjëherë, ndrojtja nuk do të zhduket plotësisht, por fëmija do të jetë gjithnjë më i qetë dhe më i sigurt kur komunikon me të tjerët.

Çfarë mund të bëni?

jepini foshnjës ose fëmijës të vogël kohë të ndihet rehat. Mos insistoni të ketë kontakt (qoftë fizik – ta kapni atë, puthin, përqafojnë, shtrënguar duart, ose kontakt verbal – duke iu përgjigjur në pyetje);
tregojini fëmijës se të ndjesh është në rregull, emërtojini dhe bëjeni të qartë se së bashku do të gjeni një mënyrë për ta bërë fëmijën të ndihet më rehat (për shembull, mund të thoni: “E shoh që ke pak frikë sepse nuk i njihni këta fëmijë. Le të shkojmë së bashku të shohim se çfarë ka atje”);
qëndroni me foshnjën ose fëmijën e vogël në situata të këtilla ose situata të reja që kërkojnë ndërveprim (si kënde lojërash, dhoma lojërash). Gjatë kësaj kohe, mbështeteni fëmijën në eksplorimin e hapësirës, lodrave. Gjithmonë lavdëroni sjelljet “e guximshme” - kur fëmija përgjigjet, shikon një person, provon diçka të re, bën kontakt, luan larg jush ose me dikë;
rrini të qetë dhe të përmbajtur - mos e refuzoni fëmijën, por as mos e ngushëlloni shumë. Mundohuni ta paraqisni situatën si diçka normale, duke i treguar njëkohësisht që e kuptoni se nuk ndihet rehat dhe se jeni aty për të gjetur një mënyrë për ta bërë atë të ndihet më mirë së bashku. Jepini një shembull fëmijës, në mënyrë që të mësojë duke vëzhguar reagimet, përshtatjet dhe sjelljen tuaj (për shembull, kur dikush ju drejtohet - përgjigjuni);
“Merrni anën e fëmijës suaj”. Nëse dikush e quan të turpshëm në praninë e tij, mos ngurroni ta korrigjoni para fëmijës: "Vetëm ka nevojë për pak kohë për të qenë gati dhe për t'u njohur me të gjithë. Sapo të ndihet më rehat, do t'i bashkëngjitet lojës". Në këtë mënyrë do t’i dërgon mesazh fëmijës që ju e kuptoni se si ndihet, e pranoni dhe jeni të sigurt se do ta përballojë këtë situatë me shkathtësi.

Kur bëhet ndrojtja problem? Ndonjëherë ndrojtja mund të shndërrohet në ankth - shqetësim i tepërt. Nëse fëmija ka ndrojtje të theksuar që pengon funksionimin (nuk mund të shkojë në vende të caktuara, shmang situatat që kërkojnë kontakt, shfaq frikë ose shqetësim në këndet e lojërave, në dhomat e lojërave, etj.) dhe nuk ka ndryshim, atëherë kërkoni këshilla profesionale.