Барои чӣ иттифоқи волидайн барои нигоҳубини кӯдак муҳим аст?
Таъсиси иттифоқи волидайн дар давраи ҳомиладорӣ оғоз мешавад, вақте ки ҳамсарон роҳҳои мубодилаи таҷриба ва эҳсосоти марбут ба рушди кӯдак пеш аз таваллуд ва интизориҳои худ ҳамчун волидони ояндаро меҷӯянд.
Барои оила иттифоқи босифати волидон муҳим аст. Онро метавонад таъмин намояд:
- хоҷагии муштарак, тақсимоти масъулияти нигоҳубини кӯдак ва корҳои хона.
- ғамхорӣ дар бораи солимии равонӣ ва эҳсосоти ҳарду волидон.
- муошират дар бораи кӯдак ва дастгирии ташаккули худ ҳамчун падар ё модар. Ҳеҷ як волидайн қодир нест, ки ҳамаи ин малакаҳоро ба таври автоматӣ азхуд кунад.
Иттифоқи волидайн - дастгирии наздиктарин ва шадидтаринест, ки метавонад дар натиҷаи нигоҳубини кӯдак, муносибататон бо кӯдак ва таҷрибаи иҷро намудани вазифаи волидайнӣ ташаккул ёбад.
- иштироки ҳарду волидайн дар нигоҳубини фарзанд
Иттифоқи қавии волидайн маънои дарк намудани аҳамияти муносибатҳои босифат бо ҳарду волидайн барои инкишофи кӯдакро дорад. Илова бар ин, иттифоқи қавии волидайн бар он асос ёфтааст, ки ҳарду волидайн дар баробари қобилияти азхуд кардани тамоми ҷанбаҳои нигоҳубини фарзанди худ ҳастанд ва барои мутахассиси ҳақиқӣ шудан, барои ҳардуи онҳо вақт лозим аст, то фарзанди худро бишносанд ва бо фарзанди худ муносибатро ба роҳ монанд. Аз ҳамин сабаб иттифоқи босифати волидайн инчунин ҷустуҷӯи имкониятҳоро барои ташкили давраҳои махсуси вақт дар давоми рӯз мебошад, ҳамкории фарзандро бо ҳарду волидайн дарбар мегирад.
Тадқиқотҳо нишон медиҳанд, ки иттиҳоди қавии волидайн издивоҷро аз таъсири манфии эҳтимолии тағйиротҳои маҳрамона, ки ҳангоми таваллуди кӯдак рӯй медиҳанд, муҳофизат мекунад.
Дар хотир доштан муҳим аст, ки барпо намудани иттифоқи мустаҳками падару модарон вазифаи умумии ҳардуи Шумо мебошад. Ҳангоми иҷро намудани ин вазифа Шумо метавонед бо мушкилоти зиёд рӯ ба рӯ шавед:
- хешовандон ё наздикони Шумо шояд фикр мекунанд, ки модар волидайни ботаҷрибатар мебошад ва кӯшиш мекунанд, ки ҳамин гуна муносибатро нисбати Шумо низ барқарор кунанд. Дарвоқеъ, ин барои ҳарду волидайн фишори бузург ва стрессро эҷод мекунад. Инчунин, ин ақидаро илм рад кардааст – ҳарду волидон барои ташкили нигоҳубини босифат барои кӯдак имкониятҳои баробар доранд.
- шояд Шумо бо чунин ақидаи паҳнгардида рӯбарӯ шавед, ки модар бояд ҳама чиро дар бораи корҳои ташкилии ҳаррӯзаву нигоҳубини кӯдак донад ва аз ӯҳдаи ин кор баромада тавонад, инчунин маълумот ва донишҳо дар бораи тарбияи кӯдак аввал ба модарон дода мешавад. Шояд дар Шумо чунин таассурот пайдо мешавад, ки тақсимоти нақшҳо дар оила асоснок аст — падар кор мекунад, модар дар хона аст ва гайра? Бо дарназардошти ҳиссиёт ва эҳтиёҷоти ҳамдигар ва инчунин таъмин намудани раванди шиносоии наздик ва ғамхорӣ кардан ба кӯдак, муҳим аст, ки чӣ кор кардан ва бо кӣ иҷро намудани амал якҷоя ҳал ва муҳокима карда шавад.
