Изтироб дар бораи модаршавӣ дар соли аввал

Бо таваллуди кӯдак, модар як тағироти равониро аз сар мегузаронад, ки изтироб оиди модаршавӣ номида мешавад. Ин як механизми психологии ташаккули вазифаи волидайн ва дарки худ ҳамчун волидайн мебошад. Чунин тағирот ба модар имкон медиҳад, ки ҳаёти худро пеш аз таваллуди кӯдак (хоҳишҳо, ниёзҳо, муносибатҳо, ҳадафҳо, афзалиятҳо) аз нав дида барояд.

Модари кӯдаки навзод метавонад аз масъалаҳои зерин нигарон бошад:

Афзоиш ва инкишофи кӯдак - оё вай метавонад ӯро нигоҳубин кунад?
Муносибатҳо - оё вай қодир аст, ки бо кӯдак муносибати воқеан наздик дошта бошад ва оё ин муносибат ба кӯдак имкон медиҳад, ки ба таври дилхоҳ/ интизорӣ инкишоф ёбад?
Муҳити дастгирикунанда - оё волидон/ҳамсарон/оила метавонанд дастгирии заруриро таъмин кунанд?
Тағйироти шахсӣ - оё модар/падар метавонад барои иҷрои вазифаҳои волидайнии худ тағир ёбанд?

Ҳар яке аз ин соҳаҳо қайдшуда мавҷудияти ақидаҳо, хоҳишҳо, тарсҳо, хотираҳо ва ангезаҳои гуногунро дар назар доранд, ки эҳсосот, амалҳо, самтҳои арзишӣ-маъноӣ, муносибат бо одамони дигар ва шаклҳои дигари рафторро муайян мекунанд ва ба онҳо таъсир мерасонанд.

Изтироб оиди модаршавӣ на умумӣ аст ва на модарзод. Ин таҷдиди муваккатии рӯҳия аст, ки метавонад моҳҳо ва баъзан солҳо давом кунад ва барои фароҳам овардани шароити беҳтарин (асос) барои аъзои нави оила нигаронида шудааст. Бешубҳа, заминаи психобиологӣ ва гормоналӣ барои пайдоиши ин падида вуҷуд дорад, аммо омилҳои иҷтимоӣ-фарҳангӣ нақши ҳалкунанда доранд, ки ин заминаи психобиологӣ чӣ гуна зоҳир мешавад ва нақши модар чӣ гуна муайян хоҳад шуд. Воқеан, чунин таҷдиди психологӣ дар мард низ метавонад рух диҳад.

Барои он ки модар барои рушди фарзандаш муҳити мусоид (лона) фароҳам оварад, вай бояд эҳсос кунад, ки ба ӯ дастгирии кофӣ дода мешавад, қадр ва эҳтиром дорад, худро ба як гурӯҳи модарон мансуб Шуморад, барои иҷро кардани нақши нав ҳисси салоҳият дошта бошад ва боварӣ доштан ба ҳамсар ва атрофиён.

Таърихан, сохтори оила васеъ буд ва он занони ботаҷрибаро дар бар мегирифт, ки ба модарони ҷавон кӯмак мекарданд. Акнун сохтори «лона»-и дастгирикунанда дигар шудааст: нақши падар бештар намоён шудааст ва нақши оилаи калон чандон назаррас нест.

Равандҳои ҳангоми ҳомиладорӣ оғозшуда бо таваллуди кӯдак идома меёбанд - хотираҳои кӯдакии худ, муносибатҳо бо модари худ бедор мешаванд, хоҳиши тағир додани ин муносибатҳо (ба сатҳи баркамолтар гузаронидан) вуҷуд дорад. Иштирок дар курсҳо барои волидайн, ки аз семоҳаи дуюми ҳомиладорӣ дастрас аст, барои ба даст овардани натиҷаҳои беҳтар мусоидат мекунад.