Хондан бо кӯдаки худ аз таваллуд: китобҳои суратдор

Бо кӯдаки худ муошират кунед

Кӯдакро ба худ наздик нигоҳ доред, то ӯ овози Шуморо шунавад ва чеҳраи Шуморо бинад.

Ба фарзандатон дар бораи коре, ки иҷро мекунед, гӯед.

Ҳамроҳ суруд хонед ва ба кӯдакатон кӯмак кунед, ки таҳти оҳанг ҷаҳад ва ҳаракат кунад.

Бо кӯдаки худ сӯҳбат кунед

Овозҳоеро, ки кӯдаки Шумо мебарорад, такрор кунед.

Номи чизеро, ки кӯдаки Шумо ба он нигоҳ ва ишора мекунад, гӯед.

Бештар сухан гӯед ва бо дилхоҳ забон ҳикояҳо нақл кунед.

Китоб хонед

Китобҳоро якҷоя тамошо кунед.

Китобҳоро дар ҷое нигоҳ доред, ки ба кӯдак дастрас бошад.

Ба китобхона обуна шавед – он ройгон ва ҷолиб аст.