Ба ҳамсари гирифтори депрессияи баъди таваллуд чӣ хел кӯмак расонидан лозим аст
Депрессияи пас аз таваллуд: пайгирии аломатҳо
Сарфи назар аз он, ки таваллуди кӯдак як ҳодисаи хурсандӣ ва ҳаяҷоновар аст, пас аз таваллуд аксар вақт тағирёбии рӯҳия ба амал меояд. Масалан, ҳангоми омӯхтани нигоҳубини кӯдаки навзод, шумо метавонед стресс ва хасташавиро ҳис кунед, дар ҳоле ки аз нокифоягии хоб азият мекашед ва барои худ вақти хеле кам доред.
Депрессияи пас аз таваллуд танҳо стресс ё хастагӣ нест: он беш аз чанд рӯз давом мекунад ва мушкилоти ҷиддии солимии равонӣ мебошад.
Аз ин рӯ хеле муҳим аст, ки дар ҳамсаратон нишонаҳои депрессияи баъди таваллудро мушоҳида кунед. Инҳо тағирот дар эҳсосот ва тарзи фикрронӣ, рафтор ва ҳаёти иҷтимоӣ, инчунин некӯаҳволии умумии ҷисмонӣ мебошанд. Агар ҳамсаратон дар ҳолати рӯҳияи бад қарор дошта бошад ё таваҷҷӯҳи худро ба чизҳое, ки пештар ба ӯ маъқул буданд, гум карда бошад, шумо бояд онро хеле ҷиддӣ қабул кунед.
Бо ӯ зуд-зуд сӯҳбат кунед ва ба некӯаҳволии ӯ таваҷҷӯҳ кунед – то ҳардуи шумо ҳама тағиротро пайгирӣ кунед.
Агар ҳамсари шумо дар тӯли зиёда аз ду ҳафта тағироти эмотсионалӣ дошта бошад, ки ба ҳаёти ҳаррӯзаи ӯ халал расонад, шумо бояд ба ӯ барои гирифтани маслиҳати касбӣ кӯмак кунед.
Кӯмаки касбӣ ҳангоми депрессияи пас аз таваллуд
Бе кӯмаки касбӣ, депрессияи пас аз таваллуд метавонад муддати тӯлонӣ давом кунад. Бо ёрии саривақтии мутахассисон барқароршавӣ тезтар мешавад.
Бисёр мутахассисон ва хадамот, ба монанди табиби оилавӣ ё ҳамшираи шафқат, метавонанд ба ҳамсар ва оила дар ҳолати депрессияи баъди таваллуд кӯмак расонанд.
Баъзе занҳо аз дархости кӯмак худдорӣ мекунанд, зеро онҳо хавотиранд, ки дигарон чӣ фикр мекунанд. Илова бар ин, онҳо мехоҳанд нишон диҳанд, ки ҳама чизро зери назорат доранд. Ҳамаи инҳо аксуламалҳои муқаррарӣ мебошанд. Ҳамсари худро итминон диҳед, ки шумо бо ӯ хоҳед буд ва ӯро дастгирӣ мекунед.
Дастгирии эмотсионалии ҳамсаре, ки депрессияи баъди таваллудро аз сар мегузаронад
Модарони ҷавон аксар вақт хеле ҳассос буда, ҳангоми ҳомиладорӣ ва пас аз таваллуд аз тағйиротҳои ҷисмонӣ ва маишӣ мутаассир мешаванд. Шумо метавонед ба ҳамсаратон танҳо бо гӯш кардани суханони ӯ ва итминон додан, ки ҳама чиз хуб мешавад, кӯмак расонед.
Илова бар ин, нигоҳубини кӯдаки навзод кори вазнин, хастакунанда буда, қувваи бисёрро талаб мекунад. Аз ин рӯ, хеле муҳим аст, ки бо ҳамсаратон дар бораи эҳсосоти ӯ сӯҳбат кунед ва ба ӯ нишон диҳед, ки шумо ҳар як кори ӯро қадр мекунед.
Бояд эътироф кард, ки вай хаста мешавад. Масалан, бо гуфтани: «Ташаккур ба ту барои нигоҳубини кӯдаки мо. Ман медонам, ки ин душвор аст ва ту хеле хаста мешавӣ. Ман ҳар чизеро, ки ту мекунӣ, қадр мекунам."
Кӯмак дар корҳои хона ба ҳамсаре, ки депрессияи баъди таваллудро аз сар мегузаронад
Ҳама волидони ҷавон ба кӯмак ва дастгирӣ дар корҳои хона ниёз доранд, махсусан онҳое, ки депрессияи баъди таваллудро аз сар мегузаронанд.
Дар ин давра, шумо метавонед ба ҳамсаратон дар корҳои ҳаррӯза бо роҳҳои гуногун кӯмак кунед:
- Дар нигоҳубини кӯдак иштирок кунед ва агар имкон доред, барои нигоҳубини ӯ ҳиссаи барзиёд гиред. Ин ба ҳамсаратон барои нигоҳубин ба худ вақти бештар медиҳад.
- Баъзе корҳои хонаро ба дӯш гиред. Агар шумо кори хонаро бидуни дархост анҷом диҳед, ҳамсаратон дар ин бора ташвиш намекашад.
- Бештар якҷоя бошед. Гузаронидани вақти якҷоя ба ҳамсаратон кӯмак мекунад, ки зудтар барқарор шавад. Шумо метавонед якҷоя пухтупаз кунед ё ба сайру гашт равед.
- Кӯшиш кунед, ки ҳамсаратон танҳо намонад. Кӯмаки оила ва дӯстонро қабул кунед. Шумо метавонед бевосита гӯед, ки оилаи шумо ба дастгирии иловагӣ ниёз дорад ва қайд кунед, ки чӣ гуна кӯмак лозим аст. Вақте ки аз онҳо ягон чизи мушаххас талаб карда мешавад, посух додан ба одамон осонтар аст.
- Ба ҳамсаратон дар ташкили ташрифи духтур кӯмак кунед. Масалан, шумо метавонед ба духтур муроҷиат кунед, ӯро ба машварат баред ё ба назди духтур рафтан ҳамроҳӣ кунед, дар ин вақт нигоҳубини кӯдаконро ташкил кунед ва ғайра.
- Масъаларо худатон таҳқиқ кунед. Чӣ қадаре ки шумо дар бораи депрессияи баъди таваллуд бештар донед, ҳамон қадар беҳтар ҳамсаратонро дастгирӣ карда метавонед. Маълумоти иловагиро аз мутахассисон гирифтан мумкин аст.
Ҳамсаратон метавонад худро гунаҳкор ҳис кунад ё худро барои шумо бори гарон ҳис кунад, зеро ба шумо лозим аст ба ӯ кӯмак кунед. Бо нармӣ ӯро бовар кунонед, ки беҳбудии ӯ барои шумо ва тамоми оила муҳим аст.
Нигоҳубини худ, вақте ки ҳамсаратон депрессияи пас аз таваллудро аз сар мегузаронад
Шумо диққати худро ба некӯаҳволии ҳамсаратон равона мекунед, аммо муҳим аст, ки дар бораи худ низ фикр кунед. Агар шумо аз ҷиҳати эмотсионалӣ ва ҷисмонӣ солим бошед, шумо барои дастгирии ҳамсаратон дар ҳолати беҳтар хоҳед буд.
Ғизои солим ба шумо нерӯ медиҳад, ки барои нигоҳубини кӯдак ва дастгирии ҳамдигар лозим аст.
Дастгирии ҳамсари рӯҳафтода метавонад ба муносибатҳои шумо фишор оварад ва ба некӯаҳволии худи шумо таъсир расонад. Дар ин ҳолат, мубодилаи мушикилот бо хешовандон, дӯст ё табибон муфид аст.
Мардон инчунин метавонанд депрессияи баъди таваллудро аз сар гузаронанд. Стратегияҳои дар ин мақола пешниҳодшуда метавонанд ба мардон ва заноне, ки депрессияи пас аз таваллудро аз сар мегузаронанд, кӯмак расонанд. Нигоҳубин ба худ ба кам кардани хатари пайдошавии он кӯмак мекунад. Дар бораи депрессияи пас аз таваллуд дар мардон бештар маълумот гиред.
