Ташвиши аз модар ҷудошавӣ: хурдсолон ва кӯдакони калонтар

Ташвиши аз модар ҷудошавӣ як марҳилаи муқаррарии рушди кӯдак аст, ки тақрибан аз моҳи 8-уми ҳаёт сар мешавад. Шумо метавонед ба кӯдакатон дар мубориза бо изтироби ҷудошавӣ кӯмак карда, баъзан ӯро бо ягон шахси наздик монда равед. Дар хотир доред, ки ин метавонад вақти зиёдро талаб кунад. Фаромӯш накунед, ки фарзандатонро таъриф кунед. Агар изтироби ҷудошавии кӯдаки Шумо зиёдтар шавад, муддати тӯлонӣ идома ёбад ва ба ҳаёти Шумо таъсири манфӣ расонад, Шумо бояд ба кӯмаки мутахассис муроҷиат кунед.

Ташвиши ҷудошавӣ дар кӯдакон чист?

Ташвиши ҷудоӣ як нигаронии маъмул ва табиии кӯдакон аст, ки онҳо ҳамроҳи волидон ё дигар парасторони худ нестанд.

Ташвиши ҷудошавӣ метавонад дар кӯдакони тақрибан 8 моҳа рух диҳад ва дар 14 то 18 моҳагӣ ба авҷи худ мерасад. Он одатан дар давраи барвақти кӯдакӣ тадриҷан бартараф мешавад.

Тарс аз шахсони бегона ба изтироби ҷудоӣ монанд аст. Ин аст, ки кӯдакон аз сабаби он ки дар паҳлӯи онҳо одамоне ҳастанд, ки онҳоро намешиносанд, асабонӣ мешаванд. Тарс аз шахсони бегона метавонад дар кӯдакони аз 7 то 10 моҳа оғоз шавад ва одатан дар давоми чанд соли аввали ҳаёт бартараф мешавад.

Ин тарсҳо як ҷузъи муқаррарии инкишофи кӯдак дар солҳои аввали ҳаёт мебошанд. Дарвоқеъ, агар кӯдаки Шумо аз ҷудошавӣ хафа шавад, ин нишонаи он аст, ки Шумо барои фарзандатон воқеан муҳим ҳастед, ҳамон тавре ки ӯ барои Шумо!

Чӣ тавр ба кӯдакон кӯмак кардан мумкин аст, ки худро оромтар ҳис кунанд

Агар кӯдаки Шумо ҳангоми ҷудо шудан аз Шумо хафа шавад, инҳоянд чанд коре, ки Шумо метавонед ба ӯ кӯмак кунед, ки бо эҳсосот мубориза барад.

Дар ҷойҳои нав

Агар Шумо фарзандатонро дар ҷои нав — дар боғчаи кӯдакон, дар хонаи бобою бибӣ, парастор гузоред, пеш аз рафтанатон дар ҷои нав каме бо ӯ бимонед.
Дар аввал бигзор фарзандатон аз хона чизе бигирад, ки дӯст медорад ё ӯро ором мекунад, масалан хирсак, болишт ё кӯрпаи дӯстдошта.
Дар кӯдакистон ё хонаи хешовандоне, ки Шумо фарзанди худро мондан мехоҳед, огоҳ кунед, ки фарзанди Шумо метавонад аз ҷудошавӣ хафа шавад ва ба онҳо бигӯед, ки Шумо барои ором кардани ӯ чӣ кор мекунед.
Кӯдакро гаштаю баргашта бо касе гузоред, то ӯ тадриҷан ба бе Шумо будан одат кунад. Кӯшиш кунед, ки аз чунин ҳолатҳо канорагирӣ накунед, балки ба кӯдак кӯмак кунед, ки таҷрибаи мусбӣ дошта бошад, ӯро ба мустақилият ташвиқ кунед. Бигзор кӯдак дар хотир дорад, ки барои ӯ ҳамеша бармегарданд!

Вақте ки Шумо кӯдаки худро муддате тарк мекунед

Ба фарзандатон бигӯед, ки кай меравед ва кай бармегардед. Бе хайрбод ӯро номаълум такр накунед - ин метавонад вазъиятро боз ҳам бадтар кунад.
Пеш аз он ки Шумо ӯро тарк кунед, фарзанди худро бо чизе банд кунед, ки ба ӯ махсусан маъқул аст.
Бо кӯдак зуд видоъ кунед, ин лаҳзаро таъхир накунед.
Вақте ки меравед, рафторатон набояд изҳори ташвиш дошта бошад, чеҳраатон бояд шодон бошад.

Дар хона

Новобаста аз он ки Шумо ғамгин мешавед, кӯшиш кунед, ки фарзандатонро барои он ки ба ӯ аз Шумо дур будан душвор аст, танқид накунед. Масалан, аз гуфтани суханҳо ба монанди “Ту писари эркача ҳастӣ!" ё "Ту чӣ хел кӯдак?!" худдорӣ кунед.
Бо фарзандатон дар бораи изтироби ҷудоӣ китоб хонед ё ҳикояҳо созед, масалан: “Як харгӯше буд, ки бе модараш танҳо мондан намехост. Ӯ метарсид, ки агар аз сӯрохи худ берун барояд, ӯро чӣ интизор аст...». Тавассути ин фарзанди Шумо эҳсос мекунад, ки ҳангоми рафтани волидон на танҳо ӯ метарсад.

Кӯмаки касбӣ ҳангоми изтироби шадиди ҷудошавӣ ва ихтилоли изтиробӣ, ки ҷудошавӣ боис мешавад

Шумо фарзанди худро беҳтар медонед. Агар Шумо аз рафтори ӯ нигарон бошед, бо мурури синну сол тарси ҷудошавӣ кам нашавад ва ё баръакс, изтироб зиёд шавад ва ин ба ҳаёти ҳаррӯзаи Шумо халал расонад, метавонед аз равоншинос, мураббии кӯдакистон ё табиб кӯмаки касбӣ дархост кунед.